Stanisław Kosko (1898-1939) był wybitnym kapitanem żeglugi wielkiej, publicystą morskim oraz pedagogiem, którego życie i kariera są nierozerwalnie związane z historią polskiej marynarki handlowej.
Wychowanie i początki kariery
Kosko urodził się w 1898 roku w Wojciechowicach. Już w młodości angażował się w działalność niepodległościową, będąc członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" i Polskiej Organizacji Wojskowej, a także biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie podjął naukę w nowo powstałej Szkole Morskiej w Tczewie, którą ukończył z wyróżnieniem. Po rejsie szkoleniowym na statku "Lwów", podczas którego przekroczył równik i zyskał przydomek "Ojciec" ze względu na swoje życzliwe podejście, rozpoczął pracę jako oficer, a następnie na stanowiskach administracyjnych w Departamencie Spraw Morskich.
Dyrektor Państwowej Szkoły Morskiej
W latach 1934-1935 uczestniczył w rejsie dookoła świata na żaglowcu "Dar Pomorza", który opisał w książce "Przez trzy oceany" (1936), za którą otrzymał Srebrny Wawrzyn Akademicki. Od 1937 roku pełnił funkcję dyrektora Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni. Wprowadził wiele zmian, które przyczyniły się do dynamicznego rozwoju placówki, zarówno pod względem organizacyjnym, jak i infrastrukturalnym.
Śmierć i dziedzictwo
Kapitan Kosko zginął bohatersko we wrześniu 1939 roku, dowodząc zmobilizowanym statkiem "ORP Gdynia". Pomimo otrzymania pisma zwalniającego go ze służby wojskowej, odmówił opuszczenia posterunku. Zmarł 8 września na skutek ran odniesionych podczas niemieckiego nalotu bombowego. Został pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni, gdzie jego żona, dr Jadwiga Titz-Kosko, postawiła mu pomnik z napisem: „Pierwszy uczeń i ostatni dyrektor Szkoły Morskiej w Gdyni”. Jego imię upamiętniono, nadając je m.in. statkowi "Kapitan Kosko", a także ulicom i szkołom.
